مقایسه‌ی اثر بخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد هیجان- مدار و واقعیت درمانی بر رضایت‌مندی زناشویی زوجین

مقدمه: رضایت زناشویی شاخص مناسبی برای سنجش موفقیت در ازدواج است. افزایش این مولفه می­تواند ثبات یک زندگی را به همراه داشته باشد. این پژوهش با هدف مقایسه‌ی اثربخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بررویکرد هیجان ـ مدار با واقعیت درمانی بر تغییر سطح رضایت مندی زناشویی زوجین شهر مشهد انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه‌ی تحقیق شامل کلیه‌ی زوجین شهر مشهد بود که در سال 1391 در فرهنگسرای کودک و آینده ثبت نام کرده بودند. از این جامعه 24 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به شیوه‌ی تصادفی در سه گروه 8 نفری گماشته شدند. داده­ها توسط مقیاس رضایت‌مندی زناشویی انریچ جمع آوری شد.  مداخلات از طریق دو رویکرد هیجان ـ مدار به میزان 9 جلسه‌ی 2 ساعتی هفتگی و واقعیت درمانی به میزان 8 جلسه‌ی 2 ساعتی هفتگی اجرا شد. گروه کنترل در لیست انتظار بودند. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از میانگین و انحراف معیار در سطح توصیفی و آزمون­ تحلیل کورایانس و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیر رضایتمندی زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین افراد دو گروه آزمایش هیجان- مدار و واقعیت درمانی از لحاظ نمره‌ی رضایتمندی زناشویی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد به هم پیوسته بودن اجزای روانی انسان (هیجان، شناخت، و رفتار) در یکسان بودن تأثیر این دو رویکرد بر رضایتمندی زناشویی تأثیر داشته است.